‘O lamiento d”o cammino
‘Na vota, ‘o fummo niro era ‘o canto mio,
‘na nuvola densa, ‘n’incanto rio.
Mo, ‘o cielo addimanna ‘nu respiro puro,
e ll’acqua, ‘nu chianto meno scuro.
‘O bidone, cumpagno antico mio,
mo è abbannunato, ‘nu segno rio.
Ll’acciaio e ‘o zinco, muti testimone,
‘e n’epoca fernuta, ‘e triste tuone.
Ll’acqua ca curreva, senza pietà,
purtainno via ‘o niro, l’immundizia.
Mo ristagna, ‘nu ricordo amaro,
‘e ‘nu tiempo addò ll’aria era ‘nu riparo.
‘O cielo se schiarisce, ‘o sole resplende,
ma dint”o core mio, ‘nu dulore scende.
N’addio silenzioso, n’urdemo saluto,
ô bidone abbannunato, ô fummo perduto.
‘Na vota, ‘o fummo niro era ‘o canto mio,
‘na nuvola densa, ‘n’incanto rio.
Mo, ‘o cielo addimanna ‘nu respiro puro,
e ll’acqua, ‘nu chianto meno scuro.
‘O bidone, cumpagno antico mio,
mo è abbannunato, ‘nu segno rio.
Ll’acciaio e ‘o zinco, muti testimone,
‘e n’epoca fernuta, ‘e triste tuone.
Ll’acqua ca curreva, senza pietà,
purtainno via ‘o niro, l’immundizia.
Mo ristagna, ‘nu ricordo amaro,
‘e ‘nu tiempo addò ll’aria era ‘nu riparo.
‘O cielo se schiarisce, ‘o sole resplende,
ma dint”o core mio, ‘nu dulore scende.
N’addio silenzioso, n’urdemo saluto,
ô bidone abbannunato, ô fummo perduto.